دتکتور مونوکسید کربن یا آشکارساز CO دستگاهی است که وجود گاز مونوکسید کربن (CO) را برای جلوگیری از مسمومیت با مونوکسید کربن تشخیص می‌دهد.

CO گازی بی رنگ، بی مزه و بی بو است که در اثر احتراق ناقص مواد حاوی کربن تولید می شود. اغلب از آن به عنوان “قاتل خاموش” یاد می شود زیرا عملاً توسط انسان قابل شناسایی نیست. در مطالعه‌ای که توسط Underwriters Laboratories انجام شد، 60 درصد از آمریکایی‌ها نتوانستند هیچ نشانه‌ای از نشت CO را در خانه شناسایی کنند. سطوح بالای CO بسته به مقدار موجود و طول مدت قرار گرفتن در معرض می تواند برای انسان خطرناک باشد. غلظت‌های کوچک‌تر می‌توانند در دوره‌های طولانی‌تری مضر باشند.

توجه داشته باشید کسانی که در خانه‌های تمام برقی زندگی می‌کنند به دتکتورهای CO نیاز ندارند، مگر اینکه یک گاراژ متصل با یک ماشین غیر برقی وجود داشته باشد، یا اگر یک ژنراتور پشتیبان در هنگام قطع برق خیلی نزدیک به محل زندگی شما استفاده شود.

سنسورهای CO برای اندازه‌گیری سطوح CO در طول زمان طراحی شده‌اند و قبل از تجمع سطوح خطرناک CO در یک محیط، زنگ خطر را به صدا در می‌آورند و به افراد هشدار کافی برای تهویه ایمن منطقه یا تخلیه را می‌دهند.

سنسورهای مونوکسید می توانند با باتری یا برق متناوب (با یا بدون پشتیبان باتری) کار کنند. دستگاه هایی که با باتری کار می کنند، عمر باتری تا 10 سال را تبلیغ می کنند. مدل بالا از نوع باتری خور می‌باشد.

دتکتورهای گاز مونوکسید CO همگی دارای دکمه‌های “تست” مانند آشکارسازهای دود هستند، اما دکمه‌های تست فقط باتری، مدار الکترونیکی و زنگ هشدار را آزمایش می‌کنند، نه توانایی آلارم برای حس کردن گاز.

طبق دستورالعمل‌های مونوکسید کربن انجمن ملی حفاظت از آتش، سنسورهای CO باید در هر محل خواب در یک خانه نصب شوند و هر آشکارساز باید روی دیوار، سقف یا مکان دیگری همانطور که در دستورالعمل‌های نصب همراه با آن مشخص شده است، قرار گیرد.